Het grote genieten!

Beste allemaal,

Een aantal van jullie weten het al, maar toch nog even een blogje voor degenen die het nog niet weten....
Na een moeilijke zwangerschap en een spoedkeizersnede is onze zoon Harley op dinsdag 13 december (dus bijna een weekje oud) om 15:14 uur in het ziekenhuis geboren!

Harley en ik zijn vorige week vrijdag uit het ziekenhuis ontslagen en we maken het beiden goed!
Het was vorige week nog wel erg schrikken. De vliezen waren zondag gebroken, maandag 12 december kwam de verloskundige voor controle. Ze zei dat ik gelijk naar het ziekenhuis kon om de bevalling te laten inleiden maar ik koos voor de optie om toch nog even te wachten tot de volgende dag. Uiteraard hoopte ik dat de weeën vanzelf zouden beginnen (ik heb niet voor niets in het verleden te maken gehad met twee spoedbevallingen) maar helaas. Dus dinsdag moest ik om 06:30 uur het ziekenhuis bellen zodat de bevalling ingeleid zou gaan worden.
Daar ging mijn voornemen en de hoop om thuis te kunnen bevallen, maar had geen andere keuze. Tenslotte wil je geen onnodige risico's nemen.

Mijn vriend en ik arriveerden rond 10:30 uur in het ziekenhuis waar gelijk het CTG werd aangesloten en begonnen werd met het toedienen van weeënopwekkers via het infuus. Het eerste uur gebeurde er niets. De kleine had een mooi CTG en genoeg bewegingen. De weeënopwekkers werden qua dosis opgevoerd en opgevoerd en daar begon de weeënstorm. Het werd met de minuut erger. Nu heb ik van nature een hoge pijngrens maar deze weeën waren gewoon niet te verdragen (nog nooit eerder meegemaakt - zoveel pijn). Ik zat te huilen als een klein kind. Ik ging in no time van nul ontsluiting naar 5 centimeter ontsluiting, maar het ging niet goed met de beeb en met mij. De hartslag van de beeb werd met elke wee lager (naar 30 per minuut) en ik raakte in een shock. De gyneacoloog zei dat het niet meer verantwoord was om op deze manier door te gaan, de situatie werd n.l. levensbedreigend voor de beeb. Er moest een spoedkeizersnede uitgevoerd worden. Binnen no-time werd ik de o.k. binnengereden en ging ik onder volledige narcose. Mijn vriend mocht ook naar de o.k. Om 15:14 uur werd onze zoon geboren. Ik heb er niets van meegekregen. Ik hoorde later van mijn vriend dat hij de navelstreng had mogen doorknippen (wat wel bijzonder is bij een spoedkeizersnede want meestal mag dit niet omdat alles steriel moet blijven).

Het was maar goed dat er tot een spoedkeizersnede was overgegaan. Toen ik wakker was geworden hoorde ik dat de navelstreng drie keer om zijn nekje gewikkeld zat, dat de placenta al los was gelaten en dat mijn baarmoeder al aan het scheuren was (toen ze m'n buik opensneden). Onze zoon kwam aanvankelijk levenloos ter wereld maar - wonderen bestaan - na 1 minuut haalde hij een Apgarscore van 9 en 5 en 10 minuten later behaalde hij zelfs een 10. Hij hoefde dus niet naar de kinderafdeling en hij leefde! Hij deed het ontzettend goed! Ik en mijn vriend zijn zo dankbaar dat alles goed is gegaan. Later kregen we te horen dat als ze een kwartier later hadden gehandeld dit waarschijnlijk fataal had afgelopen voor onze beeb en voor mij. Door de losgelaten placenta en de scheuren in mijn baarmoeder waren er inwendige bloedingen bij mij ontstaan, dus waarschijnlijk was ik "verdronken" van binnen in mijn eigen bloed. Echt horror als je er aan denkt. Gelukkig heb ik er niets van meegekregen en is alles goed gekomen. We hebben echt geluk gehad en zoals ik al schreef - wonderen bestaan!

Ik mocht gelukkig ook weer snel naar de kraamafdeling en werd ik herenigd met mijn kleine man. Het was zo mooi hem te zien, voor de eerste keer. Een prachtig klein kereltje - perfect en ondanks dat ik compleet verzwakt was (ook nog eens twee liter bloed verloren tijdens de ingreep) was ik zielsgelukkig. Rond het bed stond een grote ballonooievaar (it's a boy - special delivery), bloemen - noem maar op en natuurlijk onze Harley in een piepklein glazen wiegje.

We genieten nu al bijna een week. Vandaag zijn we voor de eerste keer naar buiten gegaan voor een klein ommetje (mocht want hij zat boven zijn geboortegewicht inmiddels!!!!!), dat was heel speciaal. Vandaag kwam de verloskundige voor het laatst (de nacontrole wordt over 5 weken in het ziekenhuis uitgevoerd..) - alles was goed en ze stond echt te kijken dat ik zo snel herstel. De kraamverzorgster is morgen voor het laatst dus vanaf woensdag ben ik dus echt in mijn uppie met de kleine man (mijn vriend gaat woensdag ook weer aan het werk). Dat zal even wennen zijn....